Hallo, mijn naam is Ruud Driessen.
Van beroep chauffeur en zoon van een zendamateur (PA0ALD SK 2005). Begin 2003 heb ik, door een bedrijfsongeval, de tijd gevonden om te gaan leren voor radiozendamateur. In het verleden kwam dit er niet van wegens tijdgebrek als internationaal chauffeur.
Ik was van zondagavond tot zaterdagmorgen bezig met werken en dan is er niet veel tijd over. Toch was ik zijdelings wel met de hobby bezig n.l. op de 27 Mhz met een bakkie, zowel thuis als in de auto. Dit heeft me jarenlang bezig gehouden.
Ook de achterliggende dingen zoals elektronica e.d. bleven interessant. Ik rommelde al vaker in de binnenkant van diverse apparatuur van collega’s die een opgeblazen eindtrap hadden, kapotte microfoons, snoertjes etc. of omvormers die het niet meer trokken van 24 naar 12 volt met de radio, een bakkie en bij sommige ook nog een “kacheltje” erachter.
Diverse antenneproblemen, veelal SWR fouten, door verkeerd gedipte mobiele sprieten. Het werd de laatste jaren wel iets minder voor mijn collega’s, maar des te meer voor mezelf thuis en in de auto.
Totdat ik in december 2002 een ongevalletje kreeg, niets ernstig gelukkig, maar ik stond op een ladder en de spullen braken af waardoor ik kwam te vallen van ongeveer 4 meter hoogte. Ik lag met gespreide armen op de grond en ik hoorde al wat knappen. Ik had geluk volgens de ambulance verpleger, want mijn arm was uit de kom. “Nou, dan heb ik wel dubbel geluk”, zei ik, “want hij is gebroken!”. Dat was na kort onderzoek inderdaad het geval.
Om een lang verhaal kort te maken, ik ben daar 5 ½ maand mee zoet geweest.
Bakkie van zolder gehaald (daar was mijn shack) en beneden maar wat rommelen, want daar had ik nu lang genoeg tijd voor. Trap klimmen ging niet met een arm.
Op een van de kanalen kwam ik een mede hobbyist tegen, waar ik veel leuke gesprekken mee heb gehad.
Wij kwamen zo ook te praat over het radiozendamateurisme en wat hij deed op dinsdagavond bij de afd. Haaglanden (PI4DHG) en woensdag bij de VERON Den Haag (PI4GV). Jos PD2JOS (nu PA1JOS) was first operator bij de VRZA afdeling op de Scouting Hoeve Ypenburg Groep (HYG) in Rijswijk.
Afijn, ik ging een keer mee en heb kennis gemaakt met de diverse zendamateurs, waarvan ik sommige al enige jaren bleek te kennen als QRP van een zendamateur. Vroeger (vroegâh) als kleine jongen gingen we ieder jaar naar camping De Jutberg alwaar de VRZA een hele radiokampweek organiseerde. Daar werden allerlei activiteiten georganiseerd, waar mijn vader aan meedeed en ik ook. Ik was dus al lang bekend als de zoon van OM Loek PA0ALD. Later ging ik regelmatig alleen met een tentje.
Op deze en nog verdere verenigingsavonden ben ik wel enige malen gepusht om toch ook maar eens dat papiertje te gaan halen, eventueel dan maar de instapvergunning die er aan zat te komen, maar minimaal de N machtiging, of nog beter de “Grote Jachtakte”. Ik ben dus inderdaad begonnen met leren en in november 2003 ben ik geslaagd voor de N. Ik heb toen de call PD9RD aangevraagd en mijn eerste QSO was natuurlijk met mijn vader op 2 meter. Hij wist echter van niks en dat was wel een verrassing voor hem, omdat ik eerst gezegd had dat ik waarschijnlijk gezakt was. Wat was hij blij en trots toen.
Alles ging gelukkig een beetje bergop en ik was al weer een tijdje bezig met werk. Nu was ik internationaal chauffeur en ik was ook grote delen van de week over de grens te vinden, de laatste tijd veelal in Duitsland. Hier mocht ik toen niet uitkomen op de banden, dus ik wilde eigenlijk meer. Ik ben dus weer begonnen met leren, maar nu onderweg in de auto tijdens mijn rustpauze en tijd bij de klanten, waar ik bijna niets hoefde te doen. Ik probeerde er wel zoveel mogelijk onderuit te komen en de meeste klanten begrepen het wel als ik vertelde dat ik aan het leren was. Zo heb ik wel eens stiekem verbindingen gemaakt met Duitse amateurs om te laten zien wat de hobby inhield.
In die tijd ging het met mijn vader niet al te best, hij moest een hartoperatie ondergaan en later werd er kanker geconstateerd bij hem. Hierdoor was ik er een aantal keren dat ik examen heb gedaan niet bij met mijn gedachten en zo zakte ik dus drie keer voor de F-Licentie. Uiteindelijk weer examen gedaan op 2 november 2005, mijn vader lag inmiddels op sterven, en ik had het niet meer. “Wat doe ik hier?” vroeg ik mezelf af. Ja examen doen maar ik hoor hier vandaag niet, maar aan de andere kant wilde ik mijn vader wel vertellen, voor hij zou sterven, dat ik de traditie van zendamateur voort zou zetten in de familie.
Zo goed en kwaad als het ging probeerde ik de goede antwoorden op papier te krijgen. Ik keerde huiswaarts met een slecht gevoel. In de nacht van vrijdag op zaterdag is mijn vader bezweken aan de gevolgen van deze vreselijke ziekte en heeft de strijd verloren die hij niet kon winnen. De volgende morgen, op zaterdag 5 november kwam de verlossende brief van de examencommissie: U heeft een vraag te veel fout, dus helaas bent u niet……blablabla. Je kent het wel. Gezakt als de welbekende baksteen, al zei men wel dat ik ondanks de situatie mijn best had gedaan. Op een vraag gezakt..balen en dan ook in deze tijd.
Ik ben, na alles op een rijtje gezet te hebben, vol goede moed begonnen aan de, voor mij nu, laatste ronde leren. Ik wilde perse die F hebben, zeker nu. In deze tijd leerde ik ook mijn huidige vrouw, Anneke, kennen. Ik had haar al meerdere keren gesproken op de repeater van Rotterdam (PI3RTD). Tijdens de regiocontesten had zij mijn vader gesproken en de nodige punten gekregen. Ze had gezegd dat ze wel een keer met een grote auto mee wilde. Nou ja, daar kon ik wel aan voldoen en zo geschiedde. Het gevolg was dat we later een relatie kregen en samen gingen wonen en uiteindelijk op 21 september 2007 de grote stap namen en trouwden.
Maar in april 2006 deed ik dus nog een poging om die verd… F- licentie te halen. Met de nodige hulp van medeamateurs ,en steun van mijn vriendin Anneke (PB7YL) toog ik vol goede moed, en deze keer ontspannen, naar Nieuwegein voor een nieuw rondje multiple-choice examen. In de zaal had ik al een vreemd gevoel, dit keer gaat het lukken, hij kijkt over mijn schouder mee en ziet dat het deze keer gaat lukken. …..Bij een fout aangekruist antwoord krijg ik wel een knal voor me harses van boven, of hij tikt tegen mijn potlood.
En dat het gelukt is, dat is zeker:
Ik ben PA9RD, mijn naam is Ruud Driessen , 55 jaar, getrouwd met Anneke, ook zendamateur, haar call is nu PB8YL, we wonen in een klein dorpje onder Rotterdam naast de snelweg A29, genaamd Heinenoord. We hebben inmiddels twee honden en een kat, een leuk huis met de mogelijkheid om antennes te plaatsen, die er dus nu ook staan zoals op de foto’s te zien is. Ik ben nog steeds in het gelukkige bezit van mijn Yaesu FT-2000 voor HF en 50 MHz met nu een andere (BIJZEN) mast aan de zijkant van het huis met daarin nu een 3 element SteppIR voor 6 tot 40 mtr, een 9 element Tonna voor 144 MHz en een home-made 3 element voor 70 MHz. De oude situatie was een FB-33 van Fritzel, voor 10-15-20 meter en een 4 El beam van GB-antennes voor 6 mtr. Voor 80 meter heb ik nu even niets opgehangen. Dit alles werkt tot tevredenheid voor de diverse banden, gezien de rapporten en stations die we inmiddels van over de hele wereld gewerkt hebben. Inmiddels is een van de projecten een nieuwe antenne voor deze 80 mtr band, het liefst incl. de TOP band, ofwel 160 mtr. Dit laatste wordt wel een grote uitdaging, gezien mijn beperkte ruimte om iets van 2x 40 mtr weg te spannen. Maar uitdagingen zijn er om te proberen te overwinnen. En anders moet ik helaas deze band maar vrijlaten van mijn call HI. Voor de rest hebben we wat dingen (dubbel) uit de shack verkocht om ruimte te houden, het stond wel erg vol en bovendien waren we toen in blijde afwachting van een nieuwe loot aan de antennes n.l. de Yaesu FT-950. Deze kwam als vervanging van de Kenwood TS-50 bij Anneke te staan voor HF en 6 mtr, geschikt voor de keyer, en daarom is de FT-897d weer terug voor VHF/UHF aan mijn kant van het bureau.
Inmiddels was de situatie in de oude shack zodanig “uit zijn jasje” gegroeid dat wij besloten hadden om een rigoureuze verbouwing te plannen op de bovenverdieping. Namelijk de slaapkamer omtoveren tot een grotere shack en de “oude” shack te gaan gebruiken als slaapkamer.Dit is tot vandaag nog steeds de situatie al is de indeling ook al weer veranderd.
Lees het hele verhaal onder het tabblad SHACK! Hieronder volgt de korte versie:
Wij hebben beide onze eigen kant van de shack met eigen bureaus en de eerste indeling was met een tafel in het midden tussen ons in. Daar wij regelmatig meer tijd in de shack doorbrachten was dit een ideale indeling. Vanwege onze plannen voor het oprichten (revitaliseren) van een (slapende) afdeling met een clubstation wilden we echter meer ruimte in de shack voor gezellige bijeenkomsten en natuurlijk ook ruimte voor meerdere operators bij deelname aan contesten. Zo gezegd, zo gedaan! Het tafelblad in het midden tussen ons in (stoel omdraaien en we zaten aan tafel) werd door mij afgezaagd en nu “doorgetrokken” als een lijn. Ieder heeft nog steeds zijn eigen kant maar de ruimte in het midden was nu toegankelijk voor een tafel met 4 extra stoelen en ook de apparatuur was nu beschikbaar voor een extra operator of logger.
De clubactiviteiten zijn inmiddels gestaakt door wat problemen die ik het risico van escalatie niet waardig vond. Er gebeuren nu nog wel eens wat dingen, zo staan er nog steeds valse meldingen met mijn en andere (soms fictieve) calls in het DX cluster met berichten die niet amateurwaardig zijn, zowel aan mijn “adres” als aan dat van mijn XYL Anneke. Echter ook naar anderen toe, die dus NIET bij mij vandaan komen. De personen tegen wie dit gericht is weten echter allang dat dit niet bij mij vandaan komt. Helaas zal dit nog wel blijven gebeuren, maar mijn mening in deze is dat het mijn tijd wel zal uitduren. Het zij zo!!
Ik ben sinds enige jaren weer (fanatiek) begonnen met Digi modes,
zoals PSK31 en RTTY,
op de diverse banden, vooral 20 Mtr.
Ik ben daarom in het verleden ook lid geworden van een aantal Digi clubs en
op jacht naar Awards voor deze toch wel leuke vorm van de hobby.
EPC # 9233 DMC # 2582 CDG # 0286
WHEN I THINK OF ALL THE QSO’S TO GAIN
IT GIVES ME HEADACHES AND STRAIN
BUT IT’S A JOYFULL WAY
TO GET ME THROUGH THE DAY
JOIN MY DIGITAL BRAIN
Dit was het relaas van een QRP van een zendamateur in hart en nieren, van een radiofanaat en hobbyist, radiogek of hoe je het ook noemen wil. Ik heb er mijn best voor gedaan en geleerd tot ik er bij neer viel. Dat resulteert dus nu in:
Tot werkens en 73,
Ruud PA9RD
